چگونه می توان کارها را انجام داد – در نهایت

“منشما می خواهید دریاسالار ویلیام مک ریون در کلاس فارغ التحصیلی سال 2014 در دانشگاه تگزاس، آستین گفت: برای تغییر جهان، با مرتب کردن تخت خود شروع کنید. چه ما نیروی دریایی به عنوان “تخت خود را درست می کند” – گوشه های مربع، بالش در مرکز، پتویی که به طور مرتب در پای قفسه تا شده است – عجیب و غریب است. با این حال، نکته گسترده‌تر دریاسالار جهانی است: چه یک ملوان باشید، چه فروشنده یا یک مدیر عامل“اگر هر روز صبح رختخواب خود را مرتب کنید، اولین کار روز را انجام داده اید.” سخنرانی آغازین او در فضای مجازی منتشر شد.

همه باید هرازگاهی با وسوسه موقتی شدن مبارزه کنند. میلیون‌ها تخت خواب هر روز صبح حتی با تعریفی ساده‌تر از نیروی دریایی باز می‌شوند. این در مورد افرادی نیز صادق است که مانند ستون نویس شما، بارتلبی مهمان، اغلب از مصیبت معکوس رنج می برند – در به تعویق انداختن کارها حتی اگر احتمالاً باید مشکل داشته باشند. با این حال، او به عنوان فردی که برای تکمیل، خارش دائمی دارد، نکاتی را برای بچه‌هایی که می‌خواهند زندگی‌شان را دریایی‌تر کنند، دارد.

با نخواندن خود به تعویق انداختن کار شروع کنید. در واقع، اگر این کار را انجام دهید، احتمالاً در حال حاضر برعکس هستید. جف دایر در «خارج از خشم محض» (1998)، دیلی نوازی را به یک شکل هنری ارتقا می‌دهد. این کتاب شرح می دهد که چگونه نویسنده به جای نوشتن مطالعه ای در مورد DH Lawrence وقت خود را تلف می کرد. آقای دایر می نویسد: «در سرتاسر جهان مردم یادداشت برداری می کنند به عنوان راهی برای به تعویق انداختن، به تعویق انداختن و ایستادن در آن، از جمله در مورد خودش. اگر فقط می توانست شروع کند، ناله می کند. با توجه به اینکه او موفق شد نه تنها کتابی درخشان را شروع کند، بلکه آن را تکمیل، منتشر و روانه بازار کند – حتی اگر موضوع آن از آنچه در نظر گرفته شده بود عالی نباشد – این نوحه ها در واقع چرخ های بهره وری بودند.

ساده ترین راه برای انجام کارها این است که در وهله اول شروع کنید. دلیل اینکه افراد پرمشغله هرگز از حرکت باز نمی ایستند این است که حرکت مداوم آنها باعث ایجاد حرکت بیشتر می شود. بدیهی است که گفتن این کار آسان تر از انجام آن است – به خصوص اگر کاری را ناخوشایند بدانید. هر چه چیزی ناپسندتر به نظر برسد، زمان بیشتری را صرف فکر کردن به اینکه چقدر افتضاح است می گذرانید. این به نوبه خود باعث می شود که شما حتی کمتر به آن اشاره کنید – و غیره. آگاهی از این دور باطل تضمین نمی کند که از آن خارج شوید. اما خب، این یک شروع است.

از نظر عملی، رفتن می تواند به معنای ساده ای مانند باز کردن یک ایمیل باشد. دو دهه پیش، یک مشاور آمریکایی مدیریت زمان، دیوید آلن، در کتاب “انجام کارها: هنر بهره وری بدون استرس” به خوانندگان هشدار داد که “در سبد یک ایستگاه پردازش است، نه یک سطل ذخیره”. صندوق ورودی ایمیل که محتویات آن روی میز انباشته نمی شود، برای یک سطل زباله حتی راحت تر از یک سینی رومیزی اشتباه می شود. مکاتبات الکترونیکی نقطه شروع اکثر پروژه های کاری است، حتی بیشتر در عصر کار ترکیبی. پس فقط روی آن کلیک کنید. و اگر باز هم متوجه شدید که از کارهایی که در فهرست کارهایتان هستند که شما را مضطرب می کند اجتناب می کنید، مشارکت دادن دیگران می تواند کمک کننده باشد. بحث در مورد وظایف با همکاران می تواند گرایش به طفره رفتن از قسمت هایی از شغل خود را که کمتر دوست دارید را سرکوب کند.

پس از حرکت، نقاط بین راه را در نظر بگیرید. این ممکن است به این معنی باشد که یک شغل را به قطعات کوچکتر و با سهولت دست یافتنی تقسیم کنید. یک مقاله اساسی در سال 2005 توسط محققان موسسه فناوری ماساچوست به بررسی چگونگی پردازش دانش مفهومی پرداخت. نویسندگان دریافتند که مغز کارهای مشخص و گسسته را به کارهای گسترده و انتزاعی ترجیح می دهد. به جای اینکه با هدف ایجاد یک استراتژی کامل شروع کنید، ابتدا یک سند را تکمیل کنید. هر کاری که انجام می‌دهید، مانند مداد تیز کردن، در برابر اصرار بیش از حد بتونی مقاومت کنید.

تعلل بین منطق و احساس، بین جاه طلبی و موفقیت است. پر کردن این شکاف می‌تواند دشوار باشد، حتی زمانی که به خوبی می‌دانید که اگر این کار را انجام دهید، دیگر کار ترسناک مانند یک اسکوتر ناخواسته در پشت ذهن شما کمین نخواهد کرد. پیشرفت سریع دشوار است اما با ارزش است، برای کسانی که چیزها را تا آخر رها می کنند، موقعیتی غیرقابل کشف را ارائه می دهد.

به تعویق انداختن چیزی باعث از بین رفتن آن نمی شود. آن حقیقت بی اهمیت ارزش تکرار را دارد. فقط از بانک‌های مرکزی بپرسید که حتی با هشدار اقتصاددانان نسبت به افزایش تورم، افزایش نرخ بهره را به تعویق می‌اندازند. اکنون آن‌ها باید نرخ‌ها را بیشتر و سریع‌تر افزایش دهند، به‌دلیل خطر ایجاد رکود. بسیاری از تصمیمات محل کار تقریباً به این نتیجه نمی رسند، اما اگر کارمندان وظایف و تصمیمات خود را به تعویق بیندازند، شرکت ها همچنان می توانند متحمل ضررهای مادی شوند. بنابراین اگر آن ایمیل اول صبح به دستتان رسید، آن را بخوانید و پاسخ دهید – حتی اگر این به معنای آن باشد که تختتان را مرتب نگذارید.

از بارتلبی، ستون نویس ما در مورد مدیریت و کار بیشتر بخوانید:
چرا سر و صدا برای ترک بی سر و صدا؟ (8 سپتامبر)
آیا نکته ای برای خروج از مصاحبه وجود دارد؟ (اول سپتامبر)
آیا سفر به محل کار همیشه اتلاف وقت است؟ (25 آگوست)

برای تجزیه و تحلیل تخصصی بیشتر از بزرگترین داستان ها در اقتصاد، تجارت و بازار، در مانی تاکس، خبرنامه هفتگی ما ثبت نام کنید.