[ad_1]
З.اطلاعیه های جویندگان کار یک صبح پاییز جلوی دروازه کارخانه صف کشیده شده است. Uni-Royal ، تولیدکننده قطعات الکترونیکی تایوانی برای مارک هایی مانند سامسونگ و توشیبا ، در جستجوی کمک اضافی در کارخانه Kunshan خود ، یک ساعت رانندگی در غرب شانگهای بود. دستان جدید کارخانه می توانند ماهانه 4000 یوان (610 دلار) درآمد کسب کنند و حداقل دستمزد محلی را دو برابر کنند. Kunshan پر از صدها تولید کننده تایوانی مانند Uni-Royal است. بیش از 100000 تایوانی در خانه با كونشان تماس می گیرند.
“تایپه کوچک” ، همانطور که Kunshan شناخته شده است ، یک پدیده گسترده تر را نشان می دهد. تخمین های دقیق متفاوت است ، اما تخمین زده می شود که 1.2 میلیون تایوانی ، یا 5٪ از جمعیت تایوان ، در چین زندگی می کنند – بسیاری از آنها تاجر هستند. Taiwan Inc از روابط سیاسی نامساعد با چین که این جزیره را بخشی از قلمرو خود می داند ، مانع تجارت نمی شود. شرکت های تایوانی طی سه دهه گذشته 190 میلیارد دلار در عملیات چین سرمایه گذاری کرده اند. فاکسکان ، سازنده غول پیکر الکترونیکی تایوان برای اپل و دیگر سازندگان ابزار ، 1 میلیون کارگر در چین استخدام می کند ، بیش از هر شرکت خصوصی دیگر در این کشور.
هرچه غرب به ظهور چین کمونیستی مشکوک می شود – روندی که ممکن است جو بایدن ، رئیس جمهور بعدی ایالات متحده کند شود اما معکوس نشود – به نظر می رسد پکن برای تقویت پیوندهای تجاری بین تنگه ها از هر زمان دیگری قوی تر است. وی شرکتهای تایوانی را منبع سرمایه گذاری و فناوری مهم مانند تراشه های رایانه ای می داند که صادرات آنها به چین تلاش می کند تا صادرات آنها را محدود کند. در همان زمان ، شرکت تایوان در حال خنک کردن همسایه غول پیکر خود است. ژئوپلیتیک تنها دلیل این امر نیست.
هنگامی که چین در دهه 1980 در برابر سرمایه گذاری خارجی گشود ، کارآفرینان تایوانی اولین خارجی هایی بودند که پرتفوی خود را باز کردند. آنها که توسط نیروی کار ارزان و زمین های آن طرف تنگه جذب شده بودند ، به سرعت در استان های ساحلی نزدیک به تایوان فروشگاه راه اندازی کردند. تا به امروز ، جیانگ سو (شامل كونشان) ، ژجیانگ ، فوجیان و گوانگدونگ بیشتر پول تایوانی را به خود جلب می كنند (مشاهده نقشه). زبان مشترک و فرهنگ مشترک به کاهش هزینه های معامله کمک کرده است. فاکسکان در سال 1988 اولین کارخانه چینی خود را در شنزن احداث کرد. تا سال 2008 ، حدود شش درصد از سهام سرمایه گذاری داخلی چین از تایوان بود و این بزرگترین سرمایه گذار خارجی در چین بود.
امروزه ، از بین 12 مارک محبوب کالاهای مصرفی ، سه برند تایوانی هستند. ماکارونی های خورنده چینی با کنگره مستر کنگ ، بیسکویت های برنج و آب میوه های Uni-President. سه تامین کننده بزرگ چینی – فاکسکان ، پگاترون و ویسترون – تایوانی هستند.
چین اکنون در تلاش است مشاغل بیشتری را از تایوان استخدام کند. بین سالهای 2018 و 2019 ، دولت کمتر از 25 سیاست با هدف اغوا کردن آنها را فاش نکرد. این اقدامات شامل اعتبارات مالیاتی و شگفت آورتر ، یک حق ویژه پیشنهاد در قراردادهای سودآور دولتی ، از ساخت راه آهن تا “ساخت چین 2025” ، یک طرح ابتکاری متمرکز بر تولید پیشرفته است. در ماه مه ، مقامات چینی بخشنامه ای رسمی را امضا کردند که توسط پنج وزارتخانه امضا شد و به شرکت های تایوانی در چین اجازه می دهد “مانند شرکت های سرزمین اصلی همان برخورد را داشته باشند”. حتی در مناطق حساس مانند 5 اعمال می شودG شبکه های تلفن همراه ، هوش مصنوعی و لینک های اینترنتی اینترنت اشیا. هیچ شرکت خارجی دیگری از چنین نگرشی برخوردار نیست.
تلاش های پکن تاکنون موفقیت محدودی داشته است. جریان سرمایه گذاری سالانه از تایوان از سال 2015 بیش از نیمی کاهش یافته است (نمودار را ببینید). این محدودیت رو به رشد در شرکت تایوان را می توان با سه ملاحظه توضیح داد. اولین مورد ژئوپلیتیک است.
هدف چین از دلسرد کردن استقلال رسمی از طریق تقویت روابط تجاری برای بسیاری از تایوانی ها به طور فزاینده ای شفاف است. رفتار ویژه پکن با شرکت های تایوانی ، که در جستجوی “نوآوری محلی” به عنوان محلی شناخته شده اند ، فقط سو more ظن بیشتری را ایجاد می کند. این ممکن است به رئیس جمهور طرفدار استقلال تایوان در پیروزی مجدد در انتخابات ژانویه کمک کرده باشد. شرکت های چینی که از سال 2009 تاکنون توانسته اند در تایوان سرمایه گذاری کنند ، مورد انتقاد نهادهای نظارتی جزیره قرار گرفتند که گمان می کنند آنها ستون پنجم حزب کمونیست چین هستند. ماه گذشته ، Taobao Taiwan ، نسخه محلی پلت فرم تجارت الکترونیکی Alibaba چین ، گفت که فعالیت خود را متوقف می کند.
شرکای تجاری
نزاع های ژئوپلیتیکی خارج از تنگه تایوان نیز نقش دارد. تعرفه های اعمال شده توسط آمریکا در لیست طولانی صادرات چینی ، بسیاری از تولیدکنندگان تایوانی را بر آن داشته است که در خارج از چین مستقر شوند. یک مطالعه اخیر توسط فدراسیون ملی صنایع ، یک نهاد تجاری در تایوان ، نشان داد که از هر ده رئیس تایوانی چهار کارخانه در چین گفتند که چهار نفر از آنها قبلاً توانایی انتقال یا انتقال ظرفیت به سایر نقاط ، به ویژه در جنوب شرقی آسیا را دارند. غول تایوانی ، بزرگترین تولید کننده دوچرخه در جهان ، مجارستان را به عنوان پایگاه تولید جایگزین معرفی کرده است.
زندگی حتی سخت تر برای برخی از شرکت های تایوانی در لیست سیاه برخی از تیتان های فناوری چینی در آمریکا قرار دارد. Huawei ، قهرمان ارتباطات از راه دور چین که هدف خاصی از خشم آمریکا است ، سال گذشته 15٪ از درآمد شرکت تولید کننده نیمه هادی تایوان را تشکیل داده است (TSMC)، تولید کننده بزرگ چیپ. این ماه TSMC تأیید کرد که 3.5 میلیارد دلار برای کارخانه جدید در آریزونا اختصاص داده است.
چالش دوم برای شرکت های تایوانی رقابت است. ژانگ یینگده ، صاحب مشاغل کوچک تایوانی در شانگهای ، از “زنجیره تامین قرمز” صحبت کرد که علی رغم دستورالعمل های پکن ، همچنان به نفع نامزدهای چینی است. آقای ژانگ می گوید فقط می تواند امیدوار باشد که به عنوان پیمانکار فرعی به پروژه بپیوندد. جری هوانگ ، رئیس اتحادیه بازرگانی تایوان نینگبو ، که نمایندگی حدود 300 تولیدکننده تایوانی را در شهر شرقی چین دارد ، می گوید تاکنون هیچ کس موفق به کسب قرارداد عمده دولتی نشده است.
آقای هوانگ تبعیض علیه شرکت های تایوانی را متهم نکرد. درعوض ، او به توانایی های رقبای محلی چین اشاره دارد که به طور فزاینده ای در حال رقابت و ابتکار هستند. در این ماه ، ویسترون ، مونتاژ کننده تایوانی اپل ، با فروش کارخانه Kunshan خود به Luxshare ، یک رقیب ارزان قیمت چینی موافقت کرد. این واقعیت که ویسترون مایل بود عملیات خود را به یک رقیب چینی واگذار کند ، نشان می دهد که دانش فنی در الکترونیک دیگر مانعی برای ورود نیست که لباس های تایوانی مجبور به حفظ آن هستند.
کنگ شو از دانشگاه ژجیانگ گفت که اکنون که تسلط آنها در تولید کم شده است ، شرکت های تایوانی که به دنبال موفقیت در چین هستند ممکن است لازم باشد از “قدرت نرم” تایوان استفاده کنند. وی گفت ، با توجه به شهرت جهانی تایوان برای خدمات گرم مشتری ، این امر در خدمات آسان تر خواهد بود. اما بر خلاف تولید ، جایی که تایوان برای اولین بار از مزیت برخوردار بود ، صنعت خدمات چین از نظر بازیکنان مستقر ، چه خارجی و چه داخلی ، کمبود ندارد.
سومین دلیل کاهش اشتیاق تایوان وارز به چین مربوط به تغییر نسل است. Uni-Royal در كونشان نمونه ای از این موارد است. مهاجران تایوانی ، که بر دولت او تسلط دارند ، نزدیک به بازنشستگی هستند. جوان تایوانی تمایلی به انجام وظیفه غالباً ناشایست اداره کارخانه های چینی ندارند. یک استناد رایج توسط صاحبان تایوانی در چین شنیده می شود که “خلا leadership رهبری” قریب الوقوع آنها را نسبت به هزینه های زیاد احتیاط کرده است.
دولت مرکزی چین برای جذب کارآفرینان لجام گسیخته تایوانی ، در یک سال گذشته دهها دستگاه جوجه کشی کارآفرینی از طریق تجارت از طریق تجارت دیگر را در شهرهای بزرگ افتتاح کرده است. آنها مزایایی مانند فضای آزاد اداری ، قرار ملاقات با مشتریان بالقوه چینی ، آپارتمانهای لوکس با تخفیف اجاره و فرصت تقاضای وجوه دولتی تا 500000 یوان را برای سرمایه اولیه دارند. زو یانگ ، مدیر دستگاه جوجه کشی در جیاکسینگ ، استان ژجیانگ ، می گوید: زمین های ضعیف ، مانند برنامه های تلفن همراه با تمایز ناکافی. هنوز هم این نوار کمتر از شركت های سرمایه گذاری خطرپذیر چینی است كه معمولاً تعیین می شود.
دستگاه جوجه کشی آقای ژو ده استارت آپ تایوانی را فریب داد. اما طرح هایی مانند وی برای رفع نگرانی روسای تایوان در مورد گرانی تر بودن نیروی کار و رقابت شدیدتر کافی نخواهد بود – چه رسد به رقابت جدید بین قدرت های بزرگ. عصر طلایی تجارت تایوانی در چین به احتمال زیاد به پایان می رسد. ■
این مقاله در بخش “تجارت” چاپ چاپ شده تحت عنوان “مقیاس برگشت”
[ad_2]
منبع: bazarche021.ir